zondag 2 augustus 2015

Als je niks doet, word je heel erg moe

En als je dan ook nog eens helemaal geen zin in handwerken hebt…..
Met andere woorden:

Ik ben er klaar voor!!!!! 

Herman niet hoor, hij verzint voortdurend klusjes die eigenlijk best even kunnen wachten.
Ik ben landerig en eigenlijk verveel ik me.

Zou dat nou de bekende terugslag zijn? 

Vast!!!

Ik neem jullie nog even mee naar de afgelopen dagen.

Ook het kleine zijraam moet leuk aangekleed worden.


En weer komt ons schoonkind helpen op zijn vrije zaterdag. Maar daar staat tegenover dat ik woensdag weer een dagje op Isabel ga passen.

Voor wat hoort wat……


Onzin, want hij doet het graag en Herman kan dit niet in z'n eentje.


 En daar hangt De Jules te stralen. 
Gemaakt door José, en we gaan op 13 augustus weer verder met een  groep van 20 personen.
Deel 6 is aan de beurt
en 
Hij is zo mooi!!!


En kijk, zorgvuldig bewaard, mijn geborduurde Dear Jane op 14 draads linnen. Moedig begonnen maar toen de beslommeringen van de winkel te veel werden bood vriendinnetje Liesbeth uit Eindhoven aan om hem af te maken.

Eindelijk hangt hij aan de muur, en ik kan er wel naar blijven kijken.


Even vanuit de keuken kijken hoe mooi het er uit ziet


Kleine blauwe vilten schoentjes vond ik vorige week tijdens het opruimen van de kasten.
Laurens en Valentijn krijgen een broertje en op deze manier blijft mijn hartenquilt een levendig werkstuk waar ik steeds weer iets aan veranderen kan.


We ontdekken dat de grote knijpers van Ikea prima dienst kunnen doen aan de radiator


Tineke kwam gisteren weer en na een grote dweilbeurt op de vloer kon ze niet wachten om alvast in de nieuwe stoffen te gaan snijden.


 Nog even een doorkijkje


Morgen nog een keer naar de leverancier voor stof en hobs en dan komen er morgenavond nog één keer vriendinnen om te helpen.

"de finishing touch"

Tineke nam gisteren haar hartenquilt mee. Die mag even bij de ingang hangen.


We vonden gisteravond dat we een etentje in de stad verdiend hadden.

Heerlijk moe en uitgeteld waren we.


Gelukkig bood ons rose kind vandaag aan om bij ons te komen eten voor de broodnodige afleiding en tot onze blijdschap liep ze 4 stappen los.
We zijn zo trots op haar en op haar rose spelden.

Ze vindt het zelf geweldig staan en ze is erg blij met zich zelf.


Kijk, wat een verschil met mijn mannen in Maastricht. Echte jongens zijn het, maar ze zijn zo lief, en vermaken zich prima.
Een paar dagen in de week naar de BSO, ook in de vakantie, doet wonderen want dan is thuis ook alles weer leuk.


En, op de valreep: 

Al weken zijn we bezig om via de veiling een nostalgische - cadeaupapier - rol -  houder te bemachtigen.


En het is gelukt. 
Dank zij Floor (klik) die het voor ons in de gaten hield en die steeds maar weer bood. Nu is het gelukt, je wilt er tenslotte ook niet teveel voor betalen.

Dank je wel Floor, we zullen er een mooi plekje voor zoeken.

Er is nu geen vandaag over een week, of morgen over 14 dagen meer.
Nee, komende vrijdag is het zover.

Om 1 uur gaan we open en natuurlijk hebben we dan met een heel select gezelschap de echte opening al gehad……

Kinderen-kleinkinderen-familie-gemeente-bouwers-vrienden……

Ik heb er zin in, het komt helemaal goed.

groetjes

Wietske